No future open call, 2016
performance, video, objects&social action
for XS Warsaw
Undertaken as a part of Anthropocene//XS microconference held and curated by Aleksandra Jach.
No Future Open Call consists of future-related slogans or texts taken from an open call for papers and projects, run by one of Western intellectual platforms. The topics listed one after another, however emerging and right, start to sound meta-funny. They are copied and pasted on T-shirts donated by volunteers to be later choreografically animated by the artist. The outcome of this intimate performance of trying them on is inspired by Cynthia Maughan "The way underpants really are" DIY performance and video from the 70s and feminist art from that decade. After the display the T-shirts are being forwarded to their previous owners or swapped with others willing to activate them on the streets or via social media. (hashtagged nofuture and XS) . This is the afterlife phase of the project. Apparently, although the discourse gets easily fetishised, the ideas still spread. For full text in Polish please scroll down.
Links:
performance video.
For more on the Anthropocene curatorial programme.
below: exhibition view, XS, Warsaw, 2016
below: stills from video of a performance. B&w film, muted, 8min, looped
below: selected photos posted on Internet by the viewers after the show
Ideologie związane z pojęciem antropocenu zachęcają do śmiałego projektowania przyszłości. Problemy o skali planetarnej, takie jak zmiana klimatu, utrata bioróżnorodności, czy zanieczyszczenia powietrza, gleby i wody, wymagają gotowości do ponadnarodowej współpracy. Często jednak w projektowaniu rozwiązań, które mogłyby być aplikowane w różnych częściach świata, powtarza się podobne wzory nierówności i dominacji, jakie kształtują zglobalizowaną politykę, życie społeczne i ekonomiczne. Wiara w przyszłość gatunku ludzkiego, a właściwie tej jego części, która obecnie radośnie konsumuje większość zasobów i produkuje największe ilości odpadów, wyrażana jest przykładowo przez zwolenników geoinżynierii i rozwiązań technokratycznych. Twierdzą oni, że problem eksploatacji ludzi i nie-ludzi rozwiąże sztuczna chmura, bakteria zjadająca plastik, albo promocja energii odnawialnej.
W narracji o kryzysie środowiskowym koniec świata i gatunku ludzkiego wydaje się tak samo niewyobrażalny jak koniec kapitalizmu, a poczucie, że każde działanie jest wpisane w logikę systemu, nie pomaga w proponowaniu odważnych sposobów na przekroczenie tego impasu. Dominujące siły globalizacyjne, najczęściej zamieniające dobra wspólne, pracę (także troski) ludzi i nie-ludzi bardzo poważnie podchodzą do wyobraźni. Jeżeli ma ona status faktu społecznego (Arjun Appadurai), m. in. jest czymś niemniej realnym, jak wynagrodzenie za pracę, czy prawa człowieka, propozycje alternatywy powinny mieć podobnie silny status. Przestańmy więc mówić, że nie ma nic poza globalnym kapitalizmem. Przyszłość jest tu i teraz.
Praca Magdy Buczek "No Future Open Call", którą będzie można oglądać w XS od 21 do 27 kwietnia 2016 jest dla nas „maszyną mobilizacyjną", angażującą do myślenia o alternatywie tu i teraz. Film Magdy nawiązuje do filmików-instruktaży na youtube, "The Way Underpants Really Are" Cynthii Maughan, politycznych selfie, blogów modowych, ale także aktywizmu lat 80. Seria haseł dotyczących przyszłości zostaje ucieleśniona i wprawiona w ruch, najpierw poprzez film, następnie poprzez ponowne przekazanie koszulek właścicielom i publiczności . Być może w XS wyobrażenia tego, co po patriarchacie i kapitalizmie, marzenia o anty-opresyjnym języku, ekonomii daru, o związkach walczących zarówno o prawa pracowniczek, jak i środowisko, wydają nam się mało rewolucyjne. Sprawdźmy jednak, jak takie postulaty będą działać, kiedy nosicielki koszulek wyjdą na ulicę, do instytucji, urzędów, domów, kościołów i zaczną walczyć o rzeczywistość przyszłości od zaraz.